Het begon allemaal vorig jaar op een heerlijke lente dag na een fijn middagje in de bossen. Een plek waar ik heel graag kom. Het liefst breng ik elke dag wel even bezoekje aan Moeder Natuur, voor een wandeling van een kilometer of 10 draai ik mijn hand niet om. Ik maak er ook graag foto's van mooie details van de natuur. Heerlijk vind ik dat. Voor een introvert persoon als ik bestaat er haast niets fijners dan tot rust komen in het bos, de geluiden van de vogels in me opnemen en het natuurschoon observeren #mentalpicturetaking. En in tijden van Corona is het een van de weinige plekken waar je nog gewoon kan komen om de deur even uit te zijn.
Maar op een avond, ik zat lekker samen met mijn vriend op de bank. Je kent het wel, beentjes omhoog en een beetje Netflixxen. Opeens voelde ik een bolletje in mijn knieholte. Toen ik keek wat het was, bleek het een dikke volgezogen teek te zijn. Na zijn/haar All You Can Eat menu, besloot ik dat het tijd was voor een Teek Away. Snel eruit gehaald en weer verder met onze serie.
Een paar weken later verschijnt er een grote rode kring in mijn knieholte. En meteen begint het te dagen, dit is niet goed. Ik bel de huisarts met de vraag wat te doen met een tekenbeet. Ze vraagt me of ik foto's kan maken en op wil sturen. Dit doe ik en al snel word ik teruggebeld. Het blijkt Erythema Migrans (EM) te zijn. En ik krijg het verzoek een antibiotica kuur van een dikke maand op te halen en er meteen aan te beginnen. Zo gezegd, zo gedaan, daar kwam ik aan.
Eenmaal aan de kuur begonnen merk ik een week later echter nog niks, de kring wordt zelfs alleen maar groter.
Zou de medicatie wel aanslaan? Ik ga er gewoon vanuit en maak de kuur helemaal af. Een week nadat ik mijn kuur heb afgemaakt begint de kring lichter te worden. Oh wat fijn, de medicatie heeft dus geholpen.
Een paar maanden later wordt mijn energiepijl toch wel erg laag, ik vind een ommetje om het huis al zwaar. Of simpelweg een boodschap doen staat me al in de weg. Dit ben ik niet gewend. Ik houd het even goed in de gaten. Ik merk dat de vermoeidheid alleen maar erger wordt. Maar weer naar de huisarts, die besluit toch nog een bloedonderzoek te doen, en wat blijkt. Die teek van een paar maanden terug, droeg zoals gedacht de Borrelia Bacterie bij zich. Maar de Antibiotica heeft bij mij helaas niet aangeslagen. De dokter had daar wel een verklaring voor, gezien mijn aardig gevulde medisch dossier ben ik er immuun door geworden. Antibiotica heeft voor mij dus geen zin gehad.
Er is helaas nog weinig bekend over de ziekte van Lyme. Een behandeling of speciale medicatie is er helaas (nog) niet.
Het komt erop neer dat ik het een tijdje aan moet kijken, wat dingen proberen om het te bestrijden en hopen dat het overgaat. Maar het kan ook chronisch worden. Dit laatste lijkt het meest waarschijnlijk op dit moment. Ik ben namelijk vaak moe, en mijn knie stribbelt vaak tegen. Die wordt dan dik en doet pijn. Soms kan ik er verder prima mee lopen, maar soms doet het echt enorm pijn en kan ik niet meer verder. We doen het er maar mee en maken er maar het beste van! #cestlavie
''Die teek van een paar maanden terug bleek zoals gedacht de Borrelia Bacterie bij zich te hebben gedragen''
Waar ik enorm veel energie uithaal, is mijn eigen onderneming. POCA LOU! Een webshop met producten vanuit de natuur op duurzame manier geproduceerd. Denk hierbij aan mooie accessoires voor in huis, toffe modeaccessoires en duurzame kunst en cadeaus! Dit wordt allemaal door mij, met de liefde gemaakt.
Hiermee kan ik mijn creativiteit en ideeën in kwijt. Ik vind het belangrijk om zorgvuldig met onze planeet om te gaan en hoop met POCA LOU anderen te inspireren.
Fotografie, is een grote passie van me. Ik duik graag met mijn cameraatje de natuur in om er prachtige momenten vast te leggen. Dit is helaas ook een nadeel, want wanneer je vaak in de bossen struint naar mooie plaatjes, is de kans ook groter een teek mee naar huis te nemen. In 2019 begon ik met het verkopen van mijn foto's. Er was vraag naar en ik vind het leuk om zo mijn foto's met mensen te delen. Ik bedacht kaartjes met mijn foto's, posters en wand decoratie voor aan de muur. Al snel ontstond het idee om wat extra's toe te voegen; een bij passende geur. Dit omdat er al veel mensen foto's verkopen en zo onderscheidt te maken van de anderen. In 2020 begon ik met experimenteren van soja was batches. En daar had ik een perfecte te pakken. Ook deze wilde ik graag gaan verkopen. Ik besloot POCA LOU op te richten, dit omdat het een POCA beetje van mij(maLOU) is, en de rest is van de natuur. En een knipoog naar Pocahontas, met haar beroemde lied: Kleuren Van De Wind. "Wie in de voetsporen van een vreemde loopt, leert in een oogwenk zoveel bij!" Ik hoop dat mensen ook meer met die gedachte gaan leven. En zo meer respect voor de ander of de natuur hebben en elkaar in hun waarden laten.
''En elke keer als er een bestelling binnenkomt doe ik een vreugde dansje, al is het zittend op de bank''
Je zult je misschien afvragen; ondernemerschap en Lyme, is dat wel zo’n goede combinatie?
Ik zal je eerlijk zeggen: vaak niet. Lyme maakt je dagen zwaar. Als creatieveling verzin ik stapels ideeën maar ik heb soms de grootste moeite er ook maar één uit te werken. Ook maakt Lyme concentreren lastig en ik heb de puf vaak niet om me ergens in te verdiepen. Heel frustrerend, maar ik zal het moeten accepteren. De dingen gaan bij mij nou eenmaal langzamer dan bij andere ondernemers.
Maar bij de pakketjes neer gaan zitten? Dat zit er bij mij niet op! Ik probeer gewoon elke dag te doen wat ik kan.
Nadat ik Lyme opliep heb ik voor mezelf doelen gesteld. Mijn eerste doel – mezelf inschrijven bij de KVK – heb ik al behaald! Vanaf 31 oktober 2020 ben ik officieel onderneemster. Echt een mijlpaal, daar haal ik heel veel motivatie uit.
Mijn volgende doel: groeien met POCA LOU en steeds meer mensen bereiken met mijn duurzame producten. Ook dat valt met Lyme natuurlijk niet altijd mee, maar dat wil niet zeggen dat het niet kan. Met social media is er bijvoorbeeld enorm veel mogelijk, en laat dat nou prima gaan vanaf thuis.
Waar een wil is, is een weg. Je hoeft niet per se te hardlopen om de finish te behalen. Met rustige, weloverwogen stappen kom je er ook. Dus ik blijf doorzetten.
En elke keer als er een bestelling binnenkomt doe ik een vreugdedansje, al is het zittend op de bank. Ik ben zo dankbaar voor mensen die de moeite nemen om een kijkje op mijn site te nemen. En als ze dan ook nog een bestelling doen, ben ik natuurlijk in de wolken.
Bestellingen die binnenkomen probeer ik zo snel mogelijk af te werken en te verzenden. Soms lukt dat, en anders duurt het een dagje langer. Maar altijd zorg ik dat de klant binnen een paar dagen een mooi pakketje binnen heeft.
Per dag kijk ik wat lukt. Ik blijf mijn stappen zetten en de dag dat ik mijn 2e doel behaal komt steeds een stukje dichterbij!
Veel liefs, Malou
Comments